Ik verbleef een week in Dubai om een hackathon te organiseren met onze hogeschool en een lokale universiteit. De vele indrukken hebben – ja – indruk gemaakt.
#1
Wat een waanzinnige stad is dit. Alles is grootser, luxueuzer en extremer dan waar dan ook. Vanaf het moment dat je aankomt, voel je dat Dubai een plek is waar niets onmogelijk is. De hoogbouw is eindeloos. Je denkt dat je de rand van de stad bereikt hebt, maar een paar kilometer verder rijzen er weer torens op. Hier is geen sprake van grenzen; alles moet hoger, groter en indrukwekkender.
#2
Meer mensen brengen ook meer verkeer met zich mee. Wij klagen in België over files, maar hier bewijzen ze nogmaals dat bredere wegen simpelweg meer auto’s aantrekken. Zelfs op zeven rijstroken staat het verkeer soms muurvast. Smog en luchtvervuiling horen erbij en zijn een onvermijdelijk gevolg van de constante expansie.
#3
Luxe en uiterlijk vertoon zijn hier overal. Lamborghini’s, Ferrari’s en Rolls-Royces rijden af en aan. Shoppingmalls zijn niet zomaar winkels, maar paleizen waar je letterlijk kunt verdwalen. Alle grote westerse luxemerken zijn in veelvoud aanwezig. Iedereen is hier een ondernemer. Er is geen tijd te verliezen om succesvol te zijn. Geduld zal je hier niet gelukkig maken.
(Opvallend detail over die shoppingmalls: veel winkels betalen geen huur, maar staan een percentage van hun omzet af. Halen ze hun doelstelling niet? Dan verdwijnt de winkel gewoon.)
#4
Behalve mensen heb ik geen andere levende wezens gezien. Geen vogels, tenzij misschien een gouden reiger in de Gold Souk.
#5
Achter de luxe schuilt een harde realiteit. De één is expat en de ander migrant. Miljoenen laaggeschoolde arbeidskrachten houden deze stad draaiende, vaak in moeilijke omstandigheden. Een Pakistaanse taxichauffeur vertelt hoe hij met zijn visum drie jaar in Dubai mag werken, maar iedere zomer gaat hij wel naar huis omdat het hier te heet is (sic). In de horeca zie je tientallen personeelsleden, waar wij het misschien met een handvol zouden doen. Geruchten over slechte arbeidsomstandigheden in de bouw zijn legio. “But now better life for my family in Pakistan, sir,” aldus de taxichauffeur.
#6
Dubai is een kruispunt van culturen. Gespierde patsers in joggingbroeken op Nike’s. Vrouwen in abaya’s en chadors. Emirati’s in traditionele witte gewaden. Zakenlui in Chanel of Armani. En een straat vol plastische chirurgen die de stad voorzien van allerhande implantaten, fillers en botox. Ook op de lokale universiteit waar we te gast zijn, is de diversiteit stukken groter dan wat je meestal bij ons ziet. Alleen een kakelende visboer ontbreekt nog in deze smeltkroes.
#7
Er is een enorme vrijheid om (belastingvrij) te ondernemen en een westers leven te leiden, maar de regels zijn strikt. Een sigarettenpeuk op de grond gooien? Vergeet het maar. Overal hangen camera’s die non-stop alles in de gaten houden. Ze zeggen dat dit zorgt voor een veilige en ordelijke samenleving en dat privacy de prijs is. Wie hier wil wonen als buitenlander, moet verplicht een genetische test laten afnemen. Naast het belang van regels is er een diep respect voor hiërarchie. Zelfs een kleine wijziging in een programma kan voor onze gastuniversiteit een enorme impact hebben op het protocol.
#8
De studenten hier zijn allesbehalve verlegen. Ze zijn zelfbewust, gemotiveerd en grijpen elke kans die ze krijgen. Binnen het uur had ik LinkedIn-verzoeken binnen, en sommigen vroegen meteen naar stagekansen in België. Dit soort internationale samenwerking plant ongetwijfeld zaadjes bij onze studenten. Wat is er beter dan om “global” citizens op te voeden door hen samen te laten werken en vriendschappen te laten smeden?
#9
Ondanks alle bedrijvigheid voelt niet alles even levendig. In de vele wolkenkrabbers brandt er maar achter enkele ramen licht. Als ik naar het kunstmatige eiland Palm Jumeirah ga, zie ik honderden chique villa’s pal aan het water liggen, maar de stranden zijn verlaten. Als het hier zo druk is, waar is iedereen dan?
#10
Dubai roept vragen op. Wat is echt en wat is een façade? Voor ons nuchtere Vlamingen voelen lipfillers en Rolex-horloges ‘over the top’, maar voor de ‘locals’ is dit de norm. Mijn voorkeur is het niet, maar het zet je wel aan het denken over dat typisch Vlaamse “doe maar gewoon, dat is al zot genoeg”. Ambitie is hier geen vies ding. Zou ik hier kunnen wonen? Ik denk het niet. Ik heb al best wat gezien in de wereld en de levenskwaliteit van onze Europese steden is echt ongeëvenaard. Zou ik hier op vakantie komen met mijn gezin? Ook dat niet, want er is nog zoveel meer te ontdekken in de wereld. Maar zou ik hier ooit terug komen voor werk of een kort bezoek? Ongetwijfeld, want hier gebeurt zoveel dat je nergens anders zult zien.
#epiloog
De aandachtige lezer die actief is op Bluesky kan in dit stukje minstens die drie #bluecreativity thema’s ontdekken.
