Of ze het geheim van de Sint kent?
Het is een gesprek van ouders op oudste kind. Het is het type gesprek dat ze over vijf jaar als puber zal omschrijven als tenenkrullend.
Ze giechelt.
Waarom zingt ze geen Sinterklaasliedjes?
Waarom zet ze geen schoen voor het slapengaan?
Waarom schrijft ze geen brief met wensen?
Waarom zegt ze dat “de Sint toch weet wat ze wil”?
Ze giechelt nog meer.
We durven niet vragen of ze nog in de Sint gelooft. Dus draaien we om de hete brij heen. Zij speelt het spel meesterlijk. Ze bevestigt, noch ontkent. Een carrière als woordvoerder staat in de sterren geschreven.
Het giechelen kent geen einde.
Wie van ons gelooft nog in sprookjes? Doen wij onze kinderen in sprookjes geloven? Of doet zij ons geloven dat ze klein en naïef is? Ik raap de moed samen en vraag op het kind af: “Wie brengt de cadeautjes?”
“Jullie” antwoordt ze droog.
Daar eindigt een sprookje en begint een nieuw.
Wil ze hulppiet zijn en ons helpen om de Sinterklaasmagie nieuw leven in te blazen voor haar zus ?
Daar moet ze niet over nadenken. Altijd klaar voor een kleine samenzwering en een vette knipoog.
Ik onthoud u het vervolg van het gesprek. Haar zinnen vallen uiteen in lettergrepen en klanken. Onze giechelmie heeft zin in haar rol als hulppiet.
Of ze haar verdriet met ons wil delen?
Tranen lopen over haar wangen. Het is een half uur na het Sintgesprek. De giechelmie komt uit bed en deelt een onbestemd verdriet met ons.
Ze snikt en klampt ons vast.
Was ze nog niet klaar voor het ouder-kindgesprek over de Sint? Tussen twee tranen en een snottebel krijgt het verdriet woorden. Ze leert op school over de Tweede Wereldoorlog. Woorden als “Joden” en “concentratiekamp” vallen.
Het snikken zwelt aan. Ze klampt zich steviger vast.
Zinnen vallen opnieuw uiteen in lettergrepen en klanken. Van de magie in sprookjes naar de rauwe realiteit. We peilen naar haar gevoelens. Is ze bang? Zoekt ze geruststelling? Heeft ze vragen?
Niets van dat alles.
Ze klampt zich vast omdat ze niet begrijpt.
Sommige dingen zullen we nooit zullen begrijpen. Daar zullen we altijd moeite mee hebben. Daarvoor bestaat geen antwoord of oplossing. Die wetenschap doet ons opgroeien.
Het enige dat ons rest is dat we het vandaag hebben gewusst en dat we alles doen om het nooit meer zover te laten komen.
Sinds gisteren staan Sinterklaas, de Kerstman en de Paashaas stof te vergaren op het Rek der Verloren Jeugdhelden.
Zij gelooft nog in ons en wij in haar. Als meer mensen zijn zoals zij, komt het morgen wel goed met de wereld.
Foto door Gabby Orcutt via Unsplash. Niet het meisje uit dit verhaal.
